Ik ervaar het schilderen als een innerlijke reis.
Het schilder proces is voor mij te vergelijken met het doorlopen van
een labyrint: met veel omtrekkende bewegingen kom ik uiteindelijk
tot een essentie. Ik word geraakt en begin te zien en te voelen
waar dit schilderij over gaat. Van daaruit wordt die essentie
mijn leidraad bij het verder uitwerken van het beeld.
Tot slot word ik stil, zijn er geen impulsen meer en komt alles
in het schilderij tot stilstand en op zijn plek.
Een schilderij is voor mij af als ik mij er volledig mee verbonden
voel, met ieder deel en met het geheel.
Deze reis ontvouwt zich dus gaandeweg.
Ik bouw mijn schilderijen in lagen op, met acrylverf en gemengde
technieken. Zo kan zich impulsief en intuïtief laag over laag een
thema ontvouwen.
Zo ontstaat werk dat zich beweegt tussen figuratief en abstract,
tussen impressie en expressie, tussen hemel en aarde.
Schilderijen met boeiende kleurovergangen en spelingen van
het licht. Kunst die je raakt.
Tussen
hemel en aarde
dichtbij en veraf
licht en donker
expressie en impressie
veelheid en eenheid
tussen geest en materie
intuïtie en impuls
leeft de ziel
Tussen
Het vaste en het beweeglijke
opkomen en verdwijnen
Verhullen en onthullen
Is de ruimte van het niet-weten,
van ontvankelijkheid
tussen mij en het schilderij
gebeuren dingen die ik niet doe….
maar die wel ontstaan door wat ik doe
Al schilderend beweeg ik in tussenruimtes
ik werk en er wordt in mij gewerkt
het onzichtbare wordt zichtbaar
In deze Tussenwerelden, die voor mij zowel in verbinding staan
met de aardse realiteit als met een Hoger Weten, voel ik mij thuis.
Je moet eerst thuis komen om de deur voor een ander open te doen
En daarin nodig ik jou van harte uit!
Ellen Dekker